Szuwar brzegowy

Tatarak zwyczajny, Acorus calamus

Bylina o grubym do 3cm szerokości, walcowatym, aromatycznym kłączu i trójkanciastej łodydze, wysokość do 1,5m Siedlisko: Rośnie w wodach stojących i wolno płynących, cechuje się szeroką amplitudą ekologiczną Zastosowanie: Roślina o bardzo mocno rozwiniętym systemie korzeniowym. Oprócz roli typowo umocnieniowej, dzięki dużym ilością bakterii nitryfikacyjnych i denitryfikacyjnych w rizosferze, wydatnie podczyszcza wodę i glebę z nadwyżek związków organicznych i nieorganicznych, wpływając na utworzenie równowagi biologicznej w ekosystemach gdzie występuje.

Krwawnica pospolita, Lythrum salicaria

Bylina o wzniesionej, kanciastej, owłosionej zwykle pojedynczej łodydze, wysokość 05-1m. Siedlisko:Podmokłe łąki,torfowiskaniskie, brzegi cieków i zbiorników wodnych Zastosowanie: Piękna roślina, poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną.

Knieć błotna, Caltha palustris

Bylina o łodydze dętej, podnoszącej się, nagiej, górą rozgałęzionej, wysokość 0,4-0,6m. Siedlisko:Podmokłe łąki, torfowiska niskie, brzegi cieków i zbiorników wodnych, często masowo Zastosowanie: Piękna roślina, poprawiająca estetykę terenu, rozpoczyna wegetację i kwitnienie już wczesną wiosną, przed turzycami i kosaćcami. Wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną.

Żabieniec babka wodna, Alisma plantago-aqatica.

Bylina o bulwiastym kłączu i łodydze wysokości20-100 cm. Posiada liście podwodne taśmowate, o dł. 30-80cm, nadwodne w rozetce. Kwiaty w okółkach rozgałęzionego kwiatostanu. Siedlisko: Płytkie, najczęściej eutroficzne wody stojące i wolno płynące, oraz brzegi na podłożu piaszczysto-mulistym:jeziora, starorzecza, stawy, zbiorniki astatyczne, glinianki, rzeki, rowy melioracyjne. Zastosowanie: Piękna roślina, poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną. Ściąga do siebie w okresie kwitnienia tak jak krwawnice, rzesze motyli i innych owadów.

Tojeść pospolita, Lysimachia vulgaris.

Bylina o pełzającym kłączu i łodydze obłej, wysokość 0,6-1,2m. Kwiaty umieszczone są na szypułkach w wielokwiatowe wiechy. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu i górach niskich, porasta brzegi zbiorników i cieków wodnych, wilgotne łąki, torfowiska niskie, szuwary i wilgotne zarośla. Dzięki szybkiemu wypuszczaniu pełzających kłączy, zagęszcza się w pięknie kwitnące skupiska, poprawia estetykę terenu (szuwaru brzegowego) wpływa na zróżnicowanie biologiczne i ma wpływ na równowagę biologiczną danego biotopu.

Wiązówka błotna, Filipendula ulmaria.

Bylina o grubym kłączu i łodydze kanciastej, wzniesionej, w górze gałęzistej, wysokość 0,5-2m. Posiada liczne kwiatostany zebrane w baldachy, stąd w okresie kwitnienia pięknie wygląda i przyciąga rzesze owadów. Siedlisko: Występuje pospolicie na całym obszarze. Zajmuje podmokłe łąki, torfowiska niskie, brzegi wód. Poprawia estetykę terenu i wpływa na bioróżnorodność.

Niezapominajka błotna, Myosotis palustris.

Bylina o cieńkim, pełzającym kłączu, z kanciastą, owłosioną łodygą, prosto wzniesioną lub podnoszącą się, w górnej części rozgałęzioną, wysokość 20-80cm. Siedlisko: występuje pospolicie na niżu i niższych położeniach górskich. Porasta bagniste brzegi wód, podmokłe łąki i zarośla, torfowiska. . Poprawia estetykę szuwaru i wpływa na jego bioróżnorodność.

Turzyca nibyciborowata, Carex pseudocyperus.

Bylina kępowa, mimo że nie wytwarza rozłogów ma dobrze rozwinięty system korzeniowy.Łodyga ostro trójkanciasta, wysokość do 1m. Obficie wysypuje nasiona, co zagęszcza szuwar. Siedlisko:pospolicie na niżu i pogórzu. Brzegi i przybrzeżne partie jezior, starorzeczy,stawów, zbiorników astatycznych, rowy melioracyjne, torfowiska. Rośnie w wodach mocno i średnio przeżyżnionych (eutroficznych i mezotroficznych) na podłożach organicznych i organiczno-mineralnych

Jaskier wielki, Ranunculus lingua

Bylina o grubym kłączu i dętej łodydze wysokość do 1,5m. Siedlisko: Pospolicie na niżu, także w niższych położeniach górskich. Rośnie przy brzegach jezior starorzeczy, stawów, glinianek, wolno płynących rzek, na podmokłych łąkach i torfowiskach niskich. Zastosowanie: Piękna roślina, poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną

Kosaciec żółty, Iris pseudacorus

Bylina o grubym, silnie rozgałęziającym się kłączu i wielokwiatowych łodygach wysokości do 1m. Liście szablaste z tąd nazwa (Schwert lilie) o długości do 1m i pięknym żółtym kwiatostanie. Kilkuletnie rośliny tworzą tzw. rozety, z kłącza wyrasta kilka pędów tworzących krąg. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu. Wody stojące lub wolno płynące, na głębokości do 50cm i na podłożu piaszczysto mulistym.:jeziora, starorzecza, stawy, rowy, także brzegi cieków i torfowiska niskie. Zastosowanie: Uniwersalna roślina, nadająca się do wszelkich zastosowań w inżynieri ekologicznej. Poprzez bardzo mocno rozwinięte systemy korzeniowe doskonale umacnia skarpy, tworząc zwarty szuwar pięknie przy tym wyglądając. W systemach korzeniowych (20cm rizosfery) bytują bardzo duże ilości koloni bakteryjnych (nitryfikacyjnych i denytryfikacyjnych) więc bardzo wydajnie podczyszcza wody i glebę z nadwyżek związków organicznych i nieorganicznych.

Kosaciec syberyjski, Iris sibirica

Bylina wysokości do 80cm, z dość grubym , płożącym kłączem. Łodyga pusta w środku, liście wąskie, trawiaste, szerokości 2-6mm, krótsze od łodygi. Kwiaty duże, długości ok. 4,5 cm, o barwie fiołkowej. Siedlisko: Rośnie w miejscach otwartych lub częściowo ocienionych. Podmokłe łąki, śródleśne polany, torfowiska i zarośla. Występuje na żyznych glebach (czarne ziemie, gleby gruntowo-glejowe, murszowe i torfowe, o odczynie słabo kwaśnym do zasadowych). Zastosowanie: Przy rewitalizacjach terenu. Roślina ściśle chroniona, zaliczona na polskiej “czerwonej liście” do gatunków narażonych na wyginięcie. Dla zachowania gatunku konieczna jest ochrona cełego ekosystemu ich występowania.

Sitowie leśne, Scirpus sylvaticus.

Bylina trwała, wysokość 30-120cm, z krótkimi pędami nadziemnymi. Kłącze z podziemnymi rozłogami. Łodyga wzniesiona lub zwisająca, ulistniona, w przekroju poprzecznym tępo trójkanciasta, pusta i gładka.Kwiatostan jest rozgałęziony. Siedlisko: wilgotne , żyzne łąki rowy melioracyjne, szuwary w zbiornikach i ciekach wodnych, stawy. Zastosowanie: Roślina wykorzystywana w naszych schematach obsadzeń do umocnień głównie cieków płynących. Wraz z turzycami tworzy bardzo zwarty szuwar brzegowy, opierając się przepływającej wodzie podczas podniesionego poziomu wód a po ich przejściu bardzo szybko się podnosi. Nadaje się do zastosowania w opaskach przeznaczonych dla miejsc zacienionych i odcinków leśnych umocnień.

Mozga trzcinowata, Phalaris arundinacea.

Bylina kłączowa z podziemnymi rozłogami, o źdżble nagim, wysokości 1-3m. Liście o blaszkach szarozielonych, płaskich sztywnych, długości 10-40cm i szerokości 8-20mm. Kwiatostan w lecie nabiera złotej barwy, tworząc piękny szuwar. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu i niższych położeniach górskich. Brzegi i płytkie (do kilkudziesięciu centymetrów głębokości) przybrzeżne partie eutroficznych wód płynących lub stojących-rzek,jezior,starorzeczy, stawów, glinianek,rowów melioracyjnych,kanałów. Rośnie na podłożach piaszczystych, mulistych i torfowych. Zastosowanie: Bardzo dobrze rozwinięty system korzeniowy umożliwia mozdze czerpanie wody podsiąkowo. Dlatego można wykorzystywać te rośliny w opaskach umocnieniowych przeznaczonych do zabezpieczania skarp zbiorników, cieków i wysp powyżen średniego piętrzenia lustra wody. Jest odporna na długofalowe przesuszenia.Zespół roślinny mozgi jest ulubionym miejscem lęgowym ptactwa wodnego, a młode siewki są chętnie przez nie zjadane.

Turzyca brzegowa, Carex riparia.

Bylina z kłączem i długimi podziemnymi rozłogami, o łodydze ostro trójkanciastej, szorstkiej, wysokości 0,8-2,0m. Liście trawiasto zielone, o płaskiej blaszce szerokości 1-2 cm, z wyraźnym rynienkowatym zagębieniem pośrodku. Górne męskie i dolne żeńskie kłosy długości ok.10 cm., ciemnopurpurowobrunatne. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu, ale w rozproszonych stanowiskach. Najczęściej nad brzegami wód eutroficznych: jeziora, starorzecza, stawy, glinianki, rowy melioracyjne, cieki płynące i torfowiska niskie. Rośnie na podłożach organicznych, mineralno- organicznych i torfowych. Zastosowanie: Doskonała roślina do zastosowania w inżynierii ekologicznej. Należy do grupy roślin pionierskich, biorących udział w zalądowieniu terenu, stąd posiada ekstremalnie rozwinięte systemy korzeniowe. Korzenie i rozłogi mają bardzo dużą wytrzymałość i doskonale nadaje się do umocnień brzegowych. Poprzez rozrost kłączy tworzy szybko zwarte fitocenozy, odporne na okresowe przesuszenia. Stosujemy w opaskach umocnieniowych 50cm poniżej i 50 cm powyżej średniego poziomu piętrzenia lustra wody.

Turzyca zaostrzona, Carex gracilis.

Bylina z pełzającym kłączem i podziemnymi rozłogami, o łodydze ostro trójkanciastej, szorstkiej. Liście szerokości 5-10 mm, z pochwami strzępiącymi się błoniasto. Kwiatostany w kłosach o długości ok. 10 cm. koloru brązowego z zielonym grzbietem Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu, na północy kraju rzadziej, tam zastępuje ją Turzyca błotna. Zajmuje brzegi i płytkie ( do kilkudziesięciu centymetrów głębokości ) przybrzeżne partie jezior, starorzeczy, stawów, zbiorników astatycznych. Także rowy melioracyjne, brzegi płynących cieków, podmokłe łąki i torfowiska niskie. Rośnie na siedliskach eutroficznych, na podłożach mineralno-organicznych i torfowych. Zastosowanie: Doskonała roślina do zastosowania w inżynierii ekologicznej. Należy do grupy roślin pionierskich, biorących udział w zalądowieniu terenu, stąd posiada ekstremalnie rozwinięte systemy korzeniowe. Korzenie i rozłogi mają bardzo dużą wytrzymałość i doskonale nadaje się do umocnień brzegowych. Poprzez rozrost kłączy tworzy szybko zwarte fitocenozy, odporne na okresowe przesuszenia. Stosujemy w opaskach umocnieniowych najczęściej 50cm poniżej i 50 cm powyżej średniego poziomu piętrzenia lustra wody.

Turzyca błotna, Carex acutiformis.

Bylina z płożącym się kłączem i podziemnymi rozłogami, o łodydze ostro trójkanciastej, u góry szorstkiej, wysokości do 1,5 m. Liście płaskie lub o podwiniętych brzegach, szerokości 6-10 mm. Kwiaty zebrane w kłosy o długości 3-5 cm, męskie ciemnobrunatne, żeńskie czarnobrunatne z zielonym grzbietem o długości 3-4mm. Siedlisko: Występuje pospolicie na terenie całego kraju. Zajmuje brzegi i przybrzeżne, wypłycone ( do kilkudziesięciu centymetrów ) partie eutroficznych jezior, starorzeczy, stawów, zbiorników astatycznych, rowów melioracyjnych, rzek, także podmokłe łąki i torfowiska niskie. Rośnie głównie na podłożach organiczno-mineralnych. Często tworzy pływające pło, w końcowych fazach zarastania wód. Zastosowanie: Doskonała roślina do zastosowania w inżynierii ekologicznej. Należy do grupy roślin pionierskich, biorących udział w zalądowieniu terenu, stąd posiada ekstremalnie rozwinięte systemy korzeniowe. Korzenie i rozłogi mają bardzo dużą wytrzymałość i doskonale nadaje się do umocnień brzegowych. Poprzez rozrost kłączy tworzy szybko zwarte fitocenozy, odporne na okresowe przesuszenia. Stosujemy w opaskach umocnieniowych najczęściej 50cm poniżej i 50 cm powyżej średniego poziomu piętrzenia lustra wody.

Mięta nadwodna, Mentha aquatica.

Bylina z cieńkim kłączem, ulistninymi rozłogami, o czterokanciastej, wzniesionej i zwykle rozgałęzionej, owłosionej łodydze wysokości do 1 m. Liście jajowate lub eliptyczne, brzegiem piłkowane, owłosione długości 2-8 cm. i szerokości 1-6 cm. Kwiaty na króykich szypułkach, wyrastające z kątów liści i tworzące nibyokółki kwiatowe w kolorze czerwonawoliliowym. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu i w niższych położeniach górskich. Porasta brzegi i przybrzeżne partie wód eutroficznych, stojących i płynących – jezior, starorzeczy, rzek, stawów, zbiorników astatycznych, rowów melioracyjnych, również na bagnistych łąkach. W wodzie rośnie zwykle na głębokości do kilkudziesięciu centymetrów na podłożu mineralno-organicznym. Zastosowanie: Dzięki temu że mięta nadwodna może też rosnąć głębiej, tworząc niekwitnące formy podwone obsadzamy nią materiały przeznaczone do tworzenia zarówno szuwaru brzegowego jak i szuwaru właściwego. Piękna roślina, poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną.

Tojeść bukietowa, Lysimachia thyrsiflora

Bylina o długim pełzającym kłączu. Łodyga prosto wzniesiona, wysokości do 80cm. Liście siedzące, obejmujące łodygę, długości 5-10 cm., naprzeciwlegle, lancetowate. Kwiaty drobne, zebrane w kuliste lub podłużne grona długości 1,5-3 cm., wyrastające na szypułkach z kątów liści w środkowej części łodygi, koloru żółtego. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu, rzadziej na niższych położeniach górskich. Porasta brzegi różnych zbiorników i cieków wodnych, szuwary, torfowiska niskie i przejściowe. Zastosowanie: Piękna roślina rosnąca w niewielkich skupieniach,, poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną.

Sadziec konopiasty, Eupatorium cannabinum.

Bylina o grubym kłączu i prosto wzniesionej, bruzdowanej, w górnej części owłosionej łodydze wysokości 05-1,7m. Liście naprzeciwległe, krótkoogonkowe, zwykle dłoniasto trójdzielne, o odcinkach lancetowatych, długości 5-15 cm. i szerokości 1-4 cm, zaostrzonych i nieregularnie ząbkowanych.Kwiaty zebrane w kwiatowe koszyczki długości 5-6 mm. I szerokości 1,5-2,5 cm., tworzące baldachokształtne kwiatostany koloru różowego. Siedlisko:Występuje pospolicie na niżu i w niższych położeniach górskich. Porasta podmokłe łąki, bagniste brzegi zbiorników i cieków wodnych. Zastosowanie: Ciekawa i ładna roślina uatrakcyjnia szuwar brzegowy. Dzięki swojej wysokości można ładnie ją komponować w architekturze krajobrazu. Poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną.

Bobrek trójlistkowy, Menyanthes trifoliata.

Bylina o grubym, pełzającym kłączu, z nieulistnioną, wzniesioną łodygąkwiatonośną wysokości 15-35 cm. Liście tylko odziomkowe, trójlistkowe, długoogonkowe, długości 20-40 cm. Kwiaty promieniste, na krótkich szypułkach, w kątach małych, jajowatych przysadek, zebranych w gęste grono, korona biała lub różowawa długości 10-14 mm. Siedlisko:Występuje pospolicie w całym kraju. Torfowiska, głównie kwaśne torfowiska przejściowe, obrzeża torfowisk wysokich, także kwaśne młaki niskoturzycowe. Często na brzegu śródtorfowiskowych jeziorek oraz zarastających, bezodpływowych zbiorników astatycznych. Zastosowanie; W projektach które są realizowane na kwaśnych glebach i zakwaszonych wodach zbiorników i cieków. Bobrek ładnie się rozrasta, tworząc pływające pła. Poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego równowagę biologiczną.

Czermień błotna, Calla palustris.

Bylina o długim, płożącym się, ulistnionym zielonym kłączu długości do 50cm. Liście w dwóch szeregach, na długich ( do 30cm. ) ogonkach, owalne, sercowate, na szczycie zaostrzone, o blaszce długości 4-12 cm. Kwiaty zebrane w wałkowaty, kolbowaty kwiatostan długości 2-3 cm. Owocostan najpierw zielony następnie czerwony. Liść podkwiatowy długośi 3-7 cm. ma wewnątrz kolor biały, a na zewnątrz kolor zielony. Siedlisko: Występuje dość pospolicie na niżu i w niższych położeniach górskich. Rośnie na siedliskach kwaśnych, głównie torfowiskach przejściowych, często na ple torfowcowym zarastającym zbiorniki humotroficzne (dystroficzne) oraz wypłyconych, kwaśnych zbiornikach astatycznych, gdzie tworzy zwarte fitocenozy w strefie zarastania Zastosowanie: Podobnie jak Bobrek trójlistkowy , czermień błotną można zastosować w projektach które są realizowane na terenach o odczynie kwaśnym z zakwaszonymi wodami w zbiornikach i ciekach. Poprawiająca estetykę terenu, wpływa na bioróżnorodność ekosystemu i tym samym na jego