Szuwar właściwy

Pałka szerokolistna, Typha latifolia

Bylina o grubym kłączu płożącym się w podłożu i prostej łodydze wysokość do 2,5 m i szerokości 1-2cm. Siedlisko: Pospolicie na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Głównie wody stojące, rzedziej wolnopłynące. Eutroficzne: wypłycające się jeziora, starożecza,stawy, glinianki, zbiorniki astatyczne, rowy i kanały. Torfowiska niskie i przejściowe. Rośnie zwykle na głębokości od kilkudziesięciu do 1m na podłożu organicznym- mulistym i torfowym. Zastosowanie: Roślina dość ekspansyjna, więc trzeba uważać z zastosowaniem na małych zbiornikach i ciekach, posiada za to bardzo duże ilości bakteri nitryfikacyjnych i denitryfikacyjnych w systemach korzeniowych (20cm Rizisfera), więc nadaje się idealnie do oczyszcznai wody i gleby z nadwyżek związków organicznych i nieorganicznych

Jeżogłówka gałęzista, Sparganium erectum

Bylina kłączowa z grubymi rozłogami i pionowo ustawionymi, rozgałęzionymi łodygami wysokość 0,3-1,5m. Liście sztywne,prosto wzniesione, trójkanciaste. Siedlisko: Pospolicie na niżu i w niższych położeniach górskich. Wody stojące i wolno płynące, gównie eutroficzne: jeziora, starorzecza, stawy, glinianki kanały i rowy. Rośnie najczęściej na głębokości kilkudziesięciu centymetrów. Zastosowanie: Roślina dość ekspansyjna, więc trzeba uważać z zastosowaniem na małych zbiornikach i ciekach, posiada za to bardzo duże ilości bakteri nitryfikacyjnych i denitryfikacyjnych w systemach korzeniowych (20cm Rizisfera), więc nadaje się idealnie do oczyszcznai wody i gleby z nadwyżek związków organicznych i nieorganicznych

Pałka wąskolistna, Typha angustifolia.

Bylina z kłączami płożącymi się po podłożu i prosto wzniesionej, walcowatej łodydze wysokości do 2,5m. Liście długości do 3m, węższe niż u pałki szerokolistnej, szerokość do 1cm. Siedlisko: pospolicie na niżu, żadziej na niższych położeniach górskich. Wody stojące i wolno płynące, od oligo do eutroficznych: jeziora, stawy, glinianki, rowy, brzegi rzek. Rośnie na głębokości około 1,5m. Podłoża piaszczyste, gliniaste i ilaste, ale również na mulistych. Zastosowanie: Nie tak ekspansyjna jak pałka szerokolistna, rośnie raczej w zwartych zespołach roślinnych. Można ją stosować w ciekawych aranżacjach architektury krajobrazu. Wykorzystując jej wysokość, możemy tworzyć osłonięte enklawy na zbiornikach wodnych i terenach zielonych. Tworząc szuwary właściwe i brzegowe z pałek zapewniamy zbiornikom naturalne oczyszczalnie wpływając na równowagę biologiczną danego ekosystemu.

Trzcina pospolita, Phragmites australis

Bylina o czołgającym się kłączu pokrytym łuskami i wydającym długie (rosnące do 10m równolegle i 2m pionowo) rozłogi. Źdźbło sztywne, wysokość 2-5m podzielone kolankami, ulistnione.Owocostan wiechowaty. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu i niższych położeniach górskich. Wody stojące i płynące: jeziora, starorzecza, stawy, glinianki, zbiorniki astatyczne, kanały, rzeki i rowy. Gatunek o bardzo szerokiej amplitudzie ekologicznej, zasiedla bardzo różne typy podłoży od oligo do silnie eutroficznych. Zastosowanie: Bezkonkurencyjna jeżeli chodzi o zawartość i spektrum bakteri nitryfikacyjnych i denitryfikacyjnych w systemach korzeniowych (20cm rizosfery) Doskonale nadaje się do oczyszczalni ścieków, oczyszczania gleby i tworzenia szuwarów trzcinowych na zbiornikach, działających jak naturalne oczyszczalnie pozbywając glebę i wodę z nadwyżek związków organicznych i nieorganicznych. Nie doprowadza do kolmatacji dna. Dzięki ekstremalnie rozwiniętym systemom korzeniowym wykorzystuje się ją również do inżynieri ekologicznej (umocnienia). Przez swoją ekspansywność trzcina jest rośliną niedocenianą, ale nie można mylić przyczyny i skutku. Dzięki niej nie jeden ekosystem uratowany zoztał przed całkowitą degradacją (zatruciem). Trudna w hodowli, podatna na mszyce.

Strzałka wodna, Sagittaria sagittifolia.

Bylina o krótkim kłączu, zakorzeniona w podłożu, tworząca rozłogi. Łodyga trójkanciasta, wysokości do 1m. U formy typowej, o dolnej części zanurzonej w wodzie, występują trzy rodzaje liści. Dolne podwodne, siedzące, taśmowate, długości 0,1—0,8m i szerokości 0,3-1,6 cm. Liście wyższe nadwodne o jajowatej lub nieco strzałkowatej blaszce, na ogonkach długości do 60cm. Liście najwyższe nadwodne, wystające pionowo ponad wodę, o blaszce trójkątnie strzałkowatej, z wyraźnymi, ostrymi ramionami bocznymi. Kwiaty trzykrotne, w trójkwiatowych okółkach, tworzą piętrowy biały kwiatostan. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu. Wody stojące i płynące: jeziora, starorzecza, stawy, glinianki, zbiorniki astatyczne, rowy, rzeki i kanały. Zasiedla miejsca płytkie, najczęściej o głębokości kilkudziesięciu cm. Rośnie na podłożach mineralnych lub mineralno-organicznych w wodach eutroficznych. Często tworzy zbiorowiska roślinne z jeżogłówką,. Zastosowanie: Strzałkę wodną wprowadzamy do zbiorników i cieków wodnych za pomocą kłębów roślinnych (korzenie i kłącza siewek zawikłane w włókno kokosowe w oplocie siatki polipropylenowej) , umieszczone w koszach wiklinowych wyściełanych siatką kokosową RG17cm. i obsypanych lawą wulkaniczną. Tak przygotowane kosze instalujemy w poszczgólnych projektach, tworząc wraz z innymi roślinami szuwar właściwy. Rośliny z tej grupy mają systemy przewodzące o szerokich przestworach, kierujące dzięki różnicy ciśnienia i temperatury strumień powietrza w głąb toni wonej. Zdolność zasysania powietrza przez szparki położone na wierzchniej stronie liści nie tylko pomaga roślinom w dobrym napowietrzeniu systemu korzeniowego i umorzliwieniu koloniom bakteryjnym oczyszczniu wody i gleby z nadwyżek związków organicznych i nieorganicznych, ale jest także niezbędna do normalnej wymiany gazowej w procesie fotosyntezy i oddychania. W związku z tym że rośliny szuwaru właściwego i brzegowego narażone są na falowanie i wypłukiwanie z dna i brzegów zbiorników i cieków wodnych, wytwarzają ekstremalnie rozwinięte systemy korzeniowe, umożliwiające im zakotwiczenie się w podłorzu, a my wykorzystujemy tę cechę w inżynierii biologicznej tworząc zróżnicowane umocnienia brzegowe.

Łączeń baldaszkowaty, Butomus umbellatus.

Bylina z grubym, poziomym kłączem, o łodydze obłej, wysokości do 1,5 m. Liście długości 0,5-1,2m i szerokości 6-10 mm, zebrane u podstawy łodygi w różyczkę, sztywne, równowąsko trójkanciaste, zwężające się ku szczytowi, u dołu z pochwą. Kwiaty na szypułkach długości do 10cm, zebrane w pojedynczy baldach, zewnętrzne koloru czeronego lub fioletowego, wewnętrzne białoróżowe z czerwonymi żyłkami. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu. Wody eutroficzne, stojące i płynące o głębokości do kilkudziesięciu centymetrów, na podłożach mineralno-organicznych, zasobnych w wapń: jeziora, starorzecza, stawy, glinianki, rzeki kanały. Zastosowanie: Dzięki szybkiemu rozrostowi kłączy kłączy, zagęszcza się w pięknie kwitnące skupiska, poprawia estetykę terenu (szuwaru właściwego) wpływa na zróżnicowanie biologiczne i ma wpływ na równowagę biologiczną danego ekosystemu.

Oczeret jeziorny, Schoenoplectus lacustris.

Bylina z płożącym się i wytwarzającym rozłogi kłączem, o ciemnozielonej obłej łodydze wysokości do 3-4m, grubości 1-1,5 cm, u dołu okrytej purpurowymi pochwami, z których 1-2 najwyższe z rynienkowatą blaszką długości 5-15cm. Liście podwodne taśmowate. Kwiaty zebrane w kłoski długości do 1cm, zwykle na szypułkach, tworzące rozrzutkę, kolor czerwonobrunatny. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu. Wody stojące lub wolno płynące, od mezo- do eutroficznych: jeziora, stawy, starorzecza, glinianki, zakola rzek, na podłożach mineralnych- piaszczystych, piaszczysto-ilastych, czasem na gytii wapiennej. Występuje najczęściej na głębokości od kilkudziesięciu centymetrów do ok. 2 m. Zastosowanie. Dzięki temu że oczeret tworzy zwarte fitocenozy pasa szuwaru schodzoncego najgłębiej w wodę, możemy nim wraz z pałką wąskolistna obsadzać materiały przeznaczone do umocnień skarp podwodnych. Tak jak trzcina, pałki, tatarak, kosaćce i jeżogłówka jest bardzo nitrofilny, więc nadaje się bardzo dobrze o biologicznych oczyszczalni ścieków, czy podczyszczania gleby i zbiorników wodnych.

Sitowiec nadmorski, Bulboschoenus maritimus.

Bylina kłączowa, z rozłogami tworzącymi na końcach kuliste bulwy i ze sztywnymi, trójkanciastymi, do połowy ulistnionymi łodygami wysokości 0,5-1,3 m. Liście o blaszkach rynienkowatych z ostrym grzbietem, szerokości 3-8 mm. Kwiaty w wielokwiatowych kłosach długości 1-2 cm. koloru brunatnego. Siedlisko: Występuje w rozproszeniu na niżu, najczęściej nad morzem. Wody stojące lub wolno płynące, płytkie do kilkudziesięciu centymetrów głębokości, eutroficzne, zwykle stanowe: nadmorskie jeziora, stawy rybne, brzegi rzek i kanały. Rośnie na podłożach piaszczystych , piaszczysto-gliniastych i ilastych. Zastosowanie: Instalacje umocnień nad ciekami i zbiornikami nadmorskimi, o znacznym zasoleniu. Ponieważ sitowiec nadmorski posiada podobne właściwości co oczeret, stosujemy go wymiennie.

Manna mielec, Glyceria maxima.

Bylina o sztywnym, prostm źdźble wysokości do 2 m, rynienkowato prążkowanym, z płożącym się kłączem i długimi rozłogami. Liście równowąskie, gładkie, na brzegach szorstkie, długości 50-75 cm i szerokości 1-2 cm. Kwiaty w kłosach zebranych w bardzo dużą, podłużną, gęstą wiechę długości 20-40 cm, zawieszoną na szczycie. Siedlisko: Występuje pospolicie na niżu. Wody stojące i płynące, brzegi wód: jeziora, stawy, starorzecza, glinianki, rzeki, kanały i rowy. Rośnie w wodach eutroficznych, na głębokości do 1m. głównie na podłożach mineralnych, mulistych i torfowych. Zastosowanie: Bardzo dobrze nadaje się do odtworzenia zieleni (szuwaru właściwego) na zbiornikach powyrobiskowych. Ze względu na strome skarpy, roślinność nie ma możliwości się sama odtworzyć, można więc zastosować tam szuwary i wyspy pływające. Manna tworzy łany zieleni, a że jest ekspansyjna, to szybko można stworzyć ładne szuwary.. Ze względu na na duże ilości kolonii bakteryjnych w systemach korzeniowych, dobrze nadaje się do podczyszczania i poprawy jakości wody i gleby.